Αθ. Λιούπης: Ιστορικής σπουδαιότητας η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ για τους δασικούς χάρτες

Αθ. Λιούπης: Ιστορικής σπουδαιότητας η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ για τους δασικούς χάρτες

Ιστορικής σπουδαιότητας χαρακτηρίζει σε δήλωσή του ο Βουλευτής Ν. Μαγνησίας της Νέας Δημοκρατίας κ. Αθανάσιος Λιούπης την απόφαση της μείζονος Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους δασικούς χάρτες, καθώς εντέλει τις δασικές υπηρεσίες, να αναγνωρίσουν όλες τις προϋπάρχουσες αποφάσεις ή διοικητικές πράξεις άλλων φορέων.

Ο Βουλευτής προχωρά σε μια σύντομη περιγραφή των πρόσφατων γεγονότων που κατέληξαν σε αυτή την απόφαση, με πρωτεργάτη τον Γεωπονικό Σύλλογο Μαγνησίας. Η απόφαση του ΣτΕ δίνει οριστική λύση σε χιλιάδες αγρότες και δικαιώνει εμφατικά την Κυβέρνησή μας.

Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, με την απόφαση της μείζονος Ολομέλειας του ΣτΕ αποσαφηνίζεται πως οι δασικοί χάρτες θα αναμορφωθούν, όχι μόνο βάσει αεροφωτογραφιών, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις αποφάσεις οι οποίες καθόριζαν άλλες χρήσεις και παράτυπα αγνοήθηκαν, κατά τη σύνταξη και την αναμόρφωσήτους.

Τονίζεται πως οι εκτάσεις, οι οποίες έχουν αφιερωθεί, στη γεωργική χρήση πριν από το Σύνταγμα του 1975, αποσυνδέονται από τη δασική νομοθεσία, εφόσον εξακολουθούν να καλλιεργούνται, όχι μόνο από τους διαδόχους όσων είχαν αποκατασταθεί, αλλά και από τους διαδόχους των τότε ιδιοκτητών.

Με αυτό τον τρόπο, αναγνωρίζεται η στοχευμένη προσπάθεια της Πολιτείας και της Κυβέρνησής μας, αλλά και η συνταγματικότητα των διατάξεων του Ν.4685/2020 τον οποίο ψηφίσαμε στη Βουλή τον Ιούλιο του 2020 επί υπουργίας Κωστή Χατζηδάκη.
Η απόφαση προβλέπει ότι εξαιρούνται από τη δασική νομοθεσία, οι περιοχές όπου έχουν εγκατασταθεί βιομηχανικές εγκαταστάσεις, ακόμη και μετά το Σύνταγμα του 1975, εφόσον η ίδρυσή τους έχει επιτραπεί βάσει διοικητικών πράξεων.

Ρυθμίζει τις περιοχές, που καταλαμβάνονται από εγκεκριμένα σχέδια πόλεων ή περιλαμβάνονται εντός οικισμών, τα όρια των οποίων έχουν καθοριστεί με διοικητικές πράξεις, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, έστω και μετά την ισχύ του Συντάγματος του 1975.

Με αυτή την ξεκάθαρη απόφασή του το ΣτΕ, δείχνει το δρόμο σε όσους ερμήνευαν με δική τους έμπνευση τη νομοθεσία, το δρόμο της επιστροφής στη λογική και στο αυτονόητο.

Είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένος με την απόφαση του ΣτΕ και θα ήθελα δημόσια να συγχαρώ τον στενό μου φίλο, συνεργάτη, πρόεδρο του Γεωπονικού Συλλόγου Μαγνησίας κ. Κωνσταντίνο Λάμπρο και στο πρόσωπό του, τους συναδέλφους του γεωπόνους, τους νομικούς, τους αγρότες και όλους όσοι συνέβαλαν καθοριστικά στην θετική έκβαση της υπόθεσης.

Γνωρίζω από την πρώτη στιγμή, την αγωνία του και την συμβολή του στην υπεράσπιση του δίκαιου αιτήματος χιλιάδων πολιτών και αγροτών, για την προστασία των πατρογονικών τους εκτάσεων. Δικαιώθηκε, ως επικεφαλής της προσπάθειας των Γεωπονικών Συλλόγων Μαγνησίας, Λάρισας, Τρικάλων, Καρδίτσας, Φθιώτιδος και Ευρυτανίας. Οι γεωπόνοι σε συνεργασία με το τοπικό παράτημα του Επιμελητηρίου Κεντρικής Ελλάδος, δρομολόγησαν την υπεράσπιση των αγροτικών γαιών στο ΣτΕ, απέναντι στην συνδικαλιστική λογική του ΓΕΩΤΕΕ και της ΠΕΔΔΥ που επέμεναν, αδίκως τελικά, στην αντισυνταγματικότητα των διατάξεων του Ν.4685/2020.

Οι Γεωπονικοί Σύλλογοι συνέβαλαν καθοριστικά, στην ενημέρωση των μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Χώρας, με την παροχή πλούσιου αποδεικτικού υλικού. Εξασφαλίστηκε με τη συνδρομή τους μετά από πολλά χρόνια μια ιστορική απόφαση, που βάζει τέλος στην ταλαιπωρία και την αναστάτωση χιλιάδων πολιτών που κατέχουν αγροτικές γαίες και επιβεβαιώνει την άποψη, πως πράγματι οι αγροτικές, κτηνοτροφικές και βοσκήσιμες γαίες είναι πολύτιμες.

Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα της απόφασης που τονίζει πως: “Η εμφάνιση αυτών των εκτάσεων, ως δασικών θα ναρκοθετούσε και την ανάπτυξη των γεωργικών δραστηριοτήτων, οι οποίες, ιστορικά, συνέβαλαν στη μεταπολεμική ανόρθωση της χώρας και στον επισιτισμό του πληθυσμού της, τα οποία είχε υπόψη του το Σύνταγμα και γι’ αυτό, άλλωστε, επιτρέπει την κατ’ εξαίρεση μεταβολή του προορισμού των δασών για γεωργικές χρήσεις”.

Τέλος, το Δικαστήριο ομοφώνως επιβεβαίωσε την ισχύουσα νομολογία του περί χρονικής προτεραιότητας του Δασολογίου έναντι του Κτηματολογίου, υπό την έννοια ότι η κτηματογράφηση πρέπει να στηρίζεται σε αξιόπιστους δασικούς χάρτες, ώστε το Δημόσιο να μπορεί αποτελεσματικά να αποκρούσει κακόπιστες διεκδικήσεις από τρίτους ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του επί δασικών εκτάσεων.